stuck in paradise!!!

Ke Ahora!! (hallo in Maori)

Alweer een weekje verder en al zoooveel gedaan!! Voor de selectieve lezers onder jullie: ik zal een structuurke maken zodat ge aan de titelskes kunt zien of het je interesseert of niet, voor de volhouders: merci om zo geduldig te zijn (en dan nog, ik was net alles kwijt dus alles opnieuw en korter getypt)!

We hebben al elke dag water gezien, is het niet de zee, dan is het een meer, een rivier, watervallen, of, zoals de laatste dagen: regen.. maar vandaag is het beter!!

Links rijden:
Daar hadden we allebei een beetje schrik voor in het begin, maar het is echt snel geleerd.
Het enige waar we af en toe van schrokken was het aanspringen van de ruitenwissers als we de richtinganwijzers wouden gebruiken, voor de rest: links schakelen en voorrang geven valt allemaal wel mee.. alleszins: so far so good!
Op de weg komen we wel heel veel dode beestjes tegen, en ook heel veel wegenwerken, gewoon tussen de ssngelegde wegen is er soms een stukje dat helemaal open ligt en kiezelig is, het is wel zalig rijden aangezien er nooit veel verkeer is, het enige wat we zien is om de 5 minuten een tegenligger en in de lucht constant roofvogels: zalig!

Zaterdag 28 november

Na mijn vorig verslagje zijn we verder de baan opgegaan, richting Cape Reinga, het noordelijkste punt van Nieuw-Zeeland (op een paar 100m na)

SANDBOARDEN
Onderweg naar Cape Reinga kwamen we een pijltje tegen dat wei: giant dunes of Te Paki, war we dan ook van de hoofdbaan zijn gegaan om eens een kijkje te nemen. We hebben ons daar een sandboard gehuurd en zijn beginnen klimmen, het was echt supersteil, echt nie normaal, en de wind en het opstuivend zand speelde ons parten. maar.. eens boven zaten we echt in de woestijn, overal waar we konden wien: zand, echt cool. En de afdaling was echt de max! da was echt supersteil en 3 Duitse gasten dierven niet afdalen voordat wij da hadden gedaan.. sissy`s! We vonden de moed om nog een keer de berg op te klimmen, en het ging al wa vlotter de tweede keer. Daarna, toen we volledig vol met zand zaten dachten we eraan om onze weg verder te zetten.

CAPE REINGA: Holy place for Maori spirits

Cape Reinga is bijna het noordelijkste punt van Nieuw-Zeeland, en heilige grond voor Maori, het oorspronkelijke volk van NZ.
De legende gaat dat de overledenen hun zielen vanaf deze plaats hun weg terug vinden naar huis: en waar zaliger dan op zo`n mooie plaats: daar waar de Tasmaanse zee de Pacifische Oceaan ontmoet, en je de verschillende kleuren en stromingen verenigd kan zien worden.
Rond de lighthouse die er staat zijn heel mooie kliffen en wandelingen die je kan doen, en beneden zie je de mooie stranden, supertof om daar even rond te wandelen!

Die avond zijn we op een camping gaan slapen, waar we een waske konden doen en eens goed al het zand van ons lijf wassen.

Zondag 29 november

TAUPO BAY
Zondag zijn we onderweg gegaan naar Bay of Islands, maar niet zonder eerst Taupo Bay te passeren, waar we langs grotten langs de kust hebben gewandeld, en langs het strand. Ik had al de hele tijd zin om te zwemmen, maar had mijn zwemgerief in de auto laten liggen. Toen ik op een rots wou klimmen om de queen of the rock te zijn, ben ik dan ook knal in`t water gevallen, alles nat, maar da was eigenlijk zalig verfrissend, en tegen we in de auto zaten was alles al droog: niets gebeurd dus!

PAIHIA
De Bay of Islands, is wat het zelf wegt: een baai rond verschillende eilanden, en er is superveel te doen!

We kwamen aan in het vrij toeristische dorpje Paihia, waar we even iets gingen drinken in een baren konden genieten van een plaatselijke Haka. Toen ik wa aan het lachen was met een Maori man, blauwe bandana in het dreadlockhaar en daarop een zonnenbril, volop aan het meezingen met: sitting on the dock of the bay, watching the tide rollin` away..

Even later kwam een Canadese jongeman op ons af (Felix) en begon te praten, waarna ook die Maori man kwam (freddie). We mochten bij Freddie in zijn tuin slapen, (of in een bed) en hebben de hele avond gepraat met hen en ook Freddie zijn fantastische vrouw Bronwyn. Zij vertelden over hun leven, wij over het onze. Een heel interessante en leuke avond!

Maandag 30 november

KAJAKKEN OP ZEE
De volgende morgen mochten we van Bronwyn hun kajaks gebruiken om te gaan varen op zee, waar we mooi gebruik van hebben gemaakt! We zijn tegen de stroming in beginnen varen, wat eigenlijk wel meeviel. We zijn rond enkele eilandjes gevaren en bij eentje gestopt om een duik te nemen in het frisse water. Erna zijn we helemaal opgeladen teruggekeerd naar hun huisje.

RAINBOW FALLS EN FAIRY POOLS
Die namiddag zijn we even gaan wandelen in een prachtig sprookjesachtig junglebos, vol lianen en vreemde exotische bomen, en tussen prachtige planten en kleurrijke vogels, op een paadje langs de rivier.

Het eerste wat we tegenkwamen waren de Wharepuke falls, zo`n 10 m hoog, midden in de natuur, met ervoor een mooie poel om in te zwemmen, en prachtige glinsteringen van de zon op het water.
Even verder kwamen we aan de fairy pools, kleine poelen in de rivier ge;aakt door grote ofgeronde keien.
Nog later kwamen we dan aan de Rainbow falls: watervallen van 30 meter hoog, waar we helemaal alleen zaten en met alweer een mooi zwembadje ervoor. Ideaal om een duik te nemen op zo`n stralende dag als toen! Zalig water, lekker fris! Ik ben door de waterval gezwommen en erachter op de rotsen geklommen, die echt ongelooflijk glad waren door het mos (beetje schrik daar), en waarne ik in een knalgroene grot stond.
Ik ben daar een paar keer van wat rotsen gesprongen, wat rondgezwommen, genoten, en daarna zijn we teruggewandeld.

MUSSELS FROM BRUSSELS
Die avond hebben we als bedanking aan Freddie en Bronwyn voor hun gastcvrijheid, zalige verhalen, moppen en wijsheid, voor hen gekookt. We zijn mosselen gaan halen (hier zijn ze 5 keer zo groot als in Belgie en groen) en we hebben verse frietjes en lookbroodjes gemaakt. Heel lekker allemaal!
Erna zijn we gaan slapen want de volgende dag moesten we vroeg uit de veren!

Dinsdag 1 december

SPOTTING DOLPHINS!!
Dinsdag moesten we om 7u opstaan om om 8 u op ons klein bootje te zitten waarmee we dolfijnen gingen zoeken. Gelukkig waren we maar met 6 in totaal, wat het veel gemakkelijker maakte om ze van dichtbij te zien.

Enkele weetjes over bottlenose dolfijnen (zoals flipper): wanneer er eentje geboren wordt of eentje sterft, komen alle dolfijnen uit de buurt om te feesten of te rouwen, dit weten ze door het soort geluid dat ze produceren.
Wanneer een babydolfijntje sterft, draagt de moeder dit mee op haar vin, tot het volledig weg is, waardoor zij vertraagd wordt en niet meer kan jagen.
Dolfijnen blijven niet altijd in dezelfde groep, ze komen en gaan naargelang hun eigen tempo en wil.
Dolfijnen kan men herkennen aan hun vin op de rug, aan de kneuzingen en littekens en vormen ervan. Op die wijze krijgen ze nummers en ook namen, zodat ze opgevolgd kunnen worden.

Na ongeveer een half uur hadden we een groep dolfijnen te pakken. Het was zalig om te zien hoe ze zelf naar onze boot kwamen toegezwommen! Het zijn heel sociale dieren en houden van spelen.
Wij mochten op onze buik op het dek gaan liggen, met ons hoofd onder de barriere, zodat we heel dicht bij het water zaten. Op ongeveer een halve meter onder ons konden we ze mee zien zwemmen met de stroming onder de boot, en vlak voor ons sprongen ze op uit het water! Ze hebben ons echt een heel mooie schow gegeven!
Spijtig genoeg konden we er niet bij gaan zwemmen, aangezien er een baby`ke bij was en dat goed beschremd moest worden, maar wie weet doe nwe dat nog wel eens op het zuideiland!

We hebben ook 2 pinguins gezien in het water en een rog.

Later die dag hebben we onze weg verder gezet richting het zuiden.

MOUREESES BAY
Die avond zijn we terecht gekomen op een volledig verlaten (op het eerste zicht) baai met alweer een prachtig strand.

Na een beetje koken, in ons dagboekje schrijven en genieten van de valavond zijn we gaan slapen. Toen we nog maar even in os bed lagen hoorden we luide knallen buiten, er waren enkele jongeren vuurwerk aan het afsteken op het strand. Nice view zo voor je gaat slapen.

Woensdag 2 december

Ook een zeer nice view toen we opstonden, en enkel de koffer moesten opendoen om die mooie baai, met kleurschakeringen van doorzichtig, groen, licht en donkerblauw te kunnen zien vanuit je bed!

Er hing ook een slingertouw ergens op het strand, waar we dan even mee gespeeld hebben, pretty cool!

LAM OP DE BBQ
Die dag hebben we een hele dag gereden, richting Coromandel, een schiereiland in het noordoosten van NZ. We zijn gestrand in Tairua, waar we een welverdiend fris pintje gingen drinken, en alweer mensen leerden kennen: Aaron, Jason en Crazy Larry. We mochten in hun voorlopig huis slapen en ze hebben ons dan maar enkele lamskoteletjes klaargemaakt op de bbq, alsook een badje laten lopen met kaarsjes erbij, maar wees gerust, ze hebben niets geprobeerd en wij waren sterker!

Donderdag 3 december

HOT WATER BEACH
De volgende morgen hadden we een zeer luie dag, ook al onmdat het geen goed weer was. We zijn wel even naar de hot water beach gereden, waar een hele hoop toeristen van overal in de wereld putten aan het graven waren op het strand, zodat het warme grondwater naar boven kwam en ze een badje konden pakken. Wij hebben daar nie aan meegedaan, ook al omdat echt iedereen als in een mierennest op een hoop zat, wat op zich een heel grappig zicht was!

HOT POOLS
Die avond hebben we op een camping geslapen, waar we in een heet tropisch bad konden, ook van het grondwater. Het rook wel naar zwavel, wat minder was. Het is wel goed voor de huid, dus dat hebben we ook al gehad! WE hebben er de hele avond gespendeerd, echt zo zalig was het!

Vrijdag 4 december

Na een goede nachtrust zijn we opnieuw vertrokken rixchting zuiden. Even gestopt in Matamata, de stad waar Hobbiton ligt, maar wat we niet bezocht hebben aangezien we constant Hobbiton kunnen zien van in de auto.

SULFUR CITY
Dan maar verder richting Rotorua, een kolkende dampende stad, vol met gaten in de bodem waar de stoom uitkomt, en waar een constante zwavelstank hangt. We zij even de Okere falls gaan bezoeken en Hell`s Gate, en we hebben geslapen aan Lake Okareka, waar we opnieuw een zeer interessante man (51) van Canada hebben ontmoet, met een zalig leven (in de winter een skichalet verhuren waar je met een helikopter naartoe moet ne in de zomer zijn boederij runnen, ertussen naar NZ om te biken en te hiken)!

Vandaag (zaterdag 5 december) zijn we als eerste naar

WHAKAREWAREWA - THERMAL VILLAGE
gegaan. De eigenlijk naam van het dorp is

tewhakarewarewatangaoteopetauaawahiao

wat betekent: the gathering war party under chief Wahiao. Deze man had een 500 manschappen opgeroepen om de Haka te komen doen op deze plaats, waardoor de dampende wolken en stomende geisers nog mee tot uiting kwamen door het voetengestamp op de grond. De Haka is eigenlijk uitgevonden door Maori mensen die ten oorlog trokken en die een dans uitvoerden met veel geroep en getier om de vijand af te schrikken en zichzelf op te laden. Ze steken hierbij veel hun tong uit en sperren hun ogen wijd open.
Op die manier hoopten ze hun vijand gewoon weg te jagen zonder te moeten vechten. Tegenwoordig wordt de Haka ook uitgevoerd door de nationale rugbyploeg The All Blacks, voor elke wedstrijd. Het is ook vrij imponerend en beangstigend eigenlijk.

Het dorpje bestond uit kleine huisjes, met ertussen verschillende holen in de bodem waar de sulfurstoom uitkwam. Deze holen gebruiken ze om te koken, te baden en hun kleren te wassen. De heetste put was zo`n 172 graden Celsius.
Ook waren er borrelende modderpoelen, en een blauw, groen en zwart kolkend meer.
De 2 geisers werken elk uur en zijn 12 en 30 meter hoog. Zalig om te zien! Het landschap is hier wel veel ruwer en overal (in de bossen, in de stad) kan je die stomende wolken zien hangen.

MAORI STYLE
Even over de Maori cultuur: dit zijn de oorspronkelijke bewoners van NZ. Ze zijn vrij stevig gebouwd, hebben een donkere huid en hebben veel tattoos. Vroeger werden de tattoos op hun gezicht gezet, waardoor hun Whakepapa duidelijk werd, hun stamboom. De ene helft was voor de moeder, de andere helft voor de vader. Aan de hand van de vormen en rondingen in de tattoos kon men zien van welke stam iemand was. Tegenwoordig wordt enkel nog op de kin getattoeeerd. Ook hebben ze mooie liederen en doen ze graag de Haka. Voor de kerk in het dorp was een plaats waar de god van de oorlog heerst, wanneer er een ruzie moest worden uitgevochten moesten ze daarheen, al vloeide er bloed. Men mocht de kerk dan ook niet betreden voordat je terug volledig vredig was en alle woede uit je lijf verdwenen was.

Goed, wat staat er nog op het programma?
Morgen een vulkaan bezoeken en afzettingen van de uitbarsting in de 80`er jaren, ook mount doom binnenkort en lake taupo, waar we hopelijk gaan skydiven.
Nieuwjaar vieren we op het rhytm en vibes festival in Gisborne, waar moby, empire of the sun en 2 many djees onder andere te gast zullen zijn!

Aruhe nui!! (veel liefde)