Land van tegenstrijdigheden
Door: Els Liekens
Blijf op de hoogte en volg Els
06 Februari 2011 | Vietnam, Hanoi
VIETNAM
We vertrokken om 4u snachts richting Vietnam, Dien Bien Phu. We zaten achteraan de bus met veel teveel, knieën in de nek aangezien er massive rijstzakken op de grond onder ons stonden, ik hing half uit het raam. De vorige dag was de bus niet vertrokken en nu zaten dus alle mensen die de vorige dag wouden vertrekken ook op onze bus, met 40 op een bus van 20 of zo.. De bus reed door rivieren, in de modder, langs ravijnen op 20 cm afstand ervan, ik had het idee dat we iedere moment konden omklikken. De weg was in progress, volledig zandweg en vol putten. We moesten verschillende keren stoppen aangezien er digging machines grote zandbergen op de weg aan het maken waren. Uiteindelijk geraakten we wel die avond in het dorp. De volgende dag zouden we de rest dan zien in Sapa, dachten we. We vertrokken met dezelfde bende als de vorige dag op de bus. Deze keer was de rit nog erger. We werden 2 keer weggesleept uit de modder door een truck, vielen honderden keren stil, er werden reparaties aan de motor uitgevoerd, en de regen maakte dat de dubbel overbeladen bus nog meer schokte, scheefhing, half de ravijn in zou storten en stilviel. Er werd gerookt, gerocheld, geroepen, luide tsjing tsjang muziek gespeeld, tegen mij gezweet en geslapen, in mijn rug geduwd en veel te snel gereden door de bochtige modderwegen.
Om 15u waren we op de plaats waar we om 11u moesten gepasseerd zijn en sloeg het noodlot toe: motor totaal kapot. Er was nergens een toilet zogezegd dus gingen we ons water lozen achter een hutje op een hoop afval, terwijl mannen schaamteloos het hoekje omkwamen en ons aanstaarden. Ik was echt gedegouteerd. Tijdens het wachten werd Mies zenuwachtiger (logisch) bij ieder glas rijstwijn dat de driver dronk en bij ieder passerend uur dat verstreek. Wij probeerden de tijd te doden met raadsels en spellekes. Toen om 20u het missende stuk van de motor aankwam en onze driver zich al had lam gezopen met rijstwijn, werd de motor gerepareerd, en zouden ze om 21u vertrekken via dezelfde dodelijke wegen, met een dronken chauffeur, een onbetrouwbare bus in het donker. Wij samen met nog een koppel weigerden op deze bus te stappen en sliepen in het dorp, waar we dan ook de openingsmatch van de world cup konden zien, terwijl we de andere met bange gezichten, 1 meisje al huilend, zagen vertrekken. Goede beslissing achteraf gezien, want de bus moest na 20minuten stoppen voor een landslide, en iedereen moest op de bus slapen.
De volgende dag spendeerden we op stoelekes aan de kant van de weg, elke passerende bus tegenhoudend. Pas om 14u konden we dan op opnieuw een overbeladen, veel te snelle en uiteenvallende bus springen richting Chau Lao. We konden de rest niet verwittigen dat we dus al 2 dagen te laat waren.
Uiteindelijk hadden we er 4 dagen over gedaan om tot in Sapa te geraken, en waren de anderen superongerust, de politie bijna verwittigd en bang dat er iets gebeurd was aangezien ze de staat van de wegen ook hadden ondervonden. Opluchting alom toen we elkaar veilig en wel zagen dus.
SAPA
We bleven enkele dagen in Sapa, een bergdorpje in Noord Vietnam waar de vrouwen van de bergvolkeren hun traditionele waren proberen aan de man te brengen. We huurden brommerkes en reden langs de prachtige rijstterassen. Ik viel in een modderspoor, en haalde mijn knie open tegen een steen. Achteraf zagen we locals afstappen op die plaats. Ben dan teruggereden, op de weg mijn knie proberen afwassen onder een waterval waar ik ook bijna viel, dan naar het dorp, heb mijn knie gewassen (keihard schuren met washandje en zeep: korte pijn), stuk overhangend vel afgeknipt en verband rond gedaan. De volgende dagen kon ik mijn been niet buigen en moest ik als een klein kindje de trappen op en af met 2 voeten per trede en mijn knieschijf zelf was redelijk gekneusd. We hebben dan nog in het dorp rondgekeken en zijn met een nachtbus (gelukkig met platte zetels zodat ik mijn been kon strekken) naar Hanoi vertrokken.
HANOI
Na deze eerste nachtbus ervaring waren we minder enthousiast om met nog andere nachtbussen te reizen. We kwamen aan om 4u a.m. in Hanoi in the middle of nowhere. We regelden een taxi, en wachtten tot 8u smorgens aan de ingang van een backpackers. Nadat we een guesthouse gevonden hadden legden we ons enkele uren af, namen een doucheke en gingen de stad in op verkenning. Na enkele weken in de bergen vertoefd te hebben ver weg van alle verkeersdrukte, was Hanoi echt een verschrikking voor het menselijk oor, met het eeuwigdurende, constante getoeter. Ook moet je oppassen voor je welzijn, als je een weg probeert te banen tussen de brommers om over te steken: altijd traag blijven doorwandelen, nooit stoppen of versnellen, of ze zitten op je. Ik werd gek van het getoeter, en op een plaats al vrij ver uit het centrum telde ik maximaal 4 seconden tussen 2 toeters in.
Die dag gingen we naar een poppentheater op het water, met een bandje aan de kant, heel kleurrijke poppen die belachelijke dansjes deden. Ik vond het heel vreemd eerst allemaal, maar uiteindelijk heb ik er echt van genoten en vond ik de vreemde humor wel nog zalig. De rest van de dag hobbelden we een beetje rond in het stadscentrum en vonden een zalig restaurantje. In Hanoi lijkt het of iedere straat z`n specialiteit heeft: er was de schoenenstraat, de ritsen en knoppen, de handtassen, de brillen, de kleedjes, de schilderijen,... straat. Verder deden we niet veel die dag en gingen vrij vroeg terug naar het guesthouse, waar we de voetbal konden volgen.
De volgende dag trokken Lien, Nancy en ik naar het volkerenmuseum, waar alle traditionele kledij, gebruiksvoorwerpen, huizen, enz werden uitgelegd van de honderden verschillende `hill tribes`. Heel kleurrijk en cool allemaal. De rest van de dag vooral uit de zon proberen blijven, stadswandeling door het oude centrum, vele souvenirswinkeltjes uitchecken en lekker eten.
HALONG BAY
Vrijdag dan vertrokken we voor een driedaagse naar Halong Bay, georganiseerde reis want op andere manier lukt het niet echt. We vertrokken met de bus, moesten veel wachten en daarna mochten we op ons cruiseschip, waar we een nacht zouden slapen. We bezochten een grot, gingen kajakken tussen de limestone kliffen, sprongen van het dek van de boot in het water en kregen te eten. Hoogtepunt van de dag: Karaoke party in de boot met allemaal verblindende discolichten, heel Aziatisch allemaal!! Toen we wouden gaan slapen kwam de crew in onze kamer zeggen dat we moesten gaan dansen, maar een feestje voor 4 man met djingel djangel zagen we niet zitten, hoewel die mensen wel heel grappig waren.
De dag daarop meerden we aan op Cat Ba island, een eiland tussen de kliffen. We deden een trekking tot de top van een berg (mijn knie was nog steeds niet heel buigzaam dus was soms wa lastig), en gingen daarna naar het strand een zwemmeke placeren in de zee. Daar moesten we natuurlijk op de foto met een vrouw, terwijl de fotografen met hun kleren tot hun middel in de zee stonden. Een hoop mannen van middelbare leeftijd hadden de tijd van hun leven terwijl ze tegen de golven in probeerden te zwemmen. De dag daarop konden we dan op de boot nog genieten van meer kliffen en mooie uitzichten, liggend op het bovendek. Daarna een busrit terug naar Hanoi, om dan snel een nieuwe nachtbus op te stappen naar Hue.
HUE EN HOI AN
Een lange, vermoeiende rit en 12 uur later kwamen we aan in Hue, waar we opnieuw eerst een paar uur moesten uitrusten alvorens iets te kunnen uitsteken. In Hue zijn we de citadel gaan bezoeken, het vroegere paleis en de tuinen en compartementen errond. Het was heel warm dus we sjokten traagjes rond in de tuinen, waarna we onszelf trakteerden op een snack en een drankje. Veel meer hebben we daar niet uitgespookt en de volgende ochtend vroeg vertrokken we naar Hoi An. In Hoi An kwam de shop addict in iedereen naar boven (hoewel ik dat normaal gezien totaal niet ben): kleedjes, oorbellekes, schoenen, vanalles, en alles op maat gemaakt! Daar hebben we dus vooral geld opgedaan, maar heb geen spijt van welke aankoop ook! We hadden ook een klein binnenzwembadje in ons guesthouse, en konden de koelte ervan wel zeker gebruiken! (heb dan voor de gelegendheid ook een nieuwe bikini laten maken). Rondhangen in het centrum, enkele dingen bezoeken, naar de voetbal kijken, terrasjes doen waren onze main activities. Daarna alweer de nachtbus op richting Nha Trang aan de zee.
NHA TRANG en HO CHI MINH CITY
In Nha Trang huurden we nog eens brommerkes, om een tempel te bezoeken, het aquarium, de kust af te rijden, de ronde vissersbootjes bezichtigen, en zwemmen natuurlijk. Na 2 dagen, opnieuw nachtbus op: Laatste stop in Vietnam: Saigon. Het eerste wat we daar ontdekten was een bakkerij, heel goedkoop en lekkere snacks, net naast ons hostel. Daar planden we onze dagen in Ho Chi Mich City.
We deden een stadswandeling die dag naar het paleis en het war remnants museum, een tempel en door parkjes. Opnieuw was het verkeer moordend en zagen we een klein accidentje, enkel blikschade aan een taxi, politie komt er niet aan te pas: het was de taxi zijn schuld dus den brommer reed gewoon door, na zijn zijspiegel van de straat opgeraapt te hebben. De volgende dag bezochten we de Cu Chi tunnels, loopgraven uitgestrekt over 160 vierkante km. Maf hoe alles zich onder de grond afspeelde, hoe goed de Viet Cong de vijand kon misleiden, welke ingewikkelde maar toch simpele systemen ze gebruikten om hun positie niet te verraden. We zagen een propaganda video tegen Amerika, tanks, verschillende traps met pinnen, puntige bamboestokken of andere methoden om de vijand een zeer pijnlijke dood in te jagen. We mochten even in de lopgraven, pikdonker, superklein, en daar leefden deze mensen dus. De dag daarop bezochten we het war remnants museum, waar foto`s van tijdens de oorlog waren uitgestald, alsook de gevolgen: nog steeds worden veel kindjes gehandicapt of misvormd geboren door alle chemicalieen die daar in de lucht werden gespoten. Toen we in Thailand arriveerden merkte ik ook plots dat ik al lang geen muggenbeten meer had gehad, door alle DDT gedood in Vietnam... Het was heel confronterend, alle foto`s van vluchtende mensen, neergeschoten kinderen, legermannen in hun schuilplaatsen, alle soorten machinerie die ze gebruikten om de vijand af te slachten. Vreselijk. Na dit bezoek was het tijd om nog eens een luchthaven op te zoeken en richting Bangkok te vertrekken!
We vertrokken om 4u snachts richting Vietnam, Dien Bien Phu. We zaten achteraan de bus met veel teveel, knieën in de nek aangezien er massive rijstzakken op de grond onder ons stonden, ik hing half uit het raam. De vorige dag was de bus niet vertrokken en nu zaten dus alle mensen die de vorige dag wouden vertrekken ook op onze bus, met 40 op een bus van 20 of zo.. De bus reed door rivieren, in de modder, langs ravijnen op 20 cm afstand ervan, ik had het idee dat we iedere moment konden omklikken. De weg was in progress, volledig zandweg en vol putten. We moesten verschillende keren stoppen aangezien er digging machines grote zandbergen op de weg aan het maken waren. Uiteindelijk geraakten we wel die avond in het dorp. De volgende dag zouden we de rest dan zien in Sapa, dachten we. We vertrokken met dezelfde bende als de vorige dag op de bus. Deze keer was de rit nog erger. We werden 2 keer weggesleept uit de modder door een truck, vielen honderden keren stil, er werden reparaties aan de motor uitgevoerd, en de regen maakte dat de dubbel overbeladen bus nog meer schokte, scheefhing, half de ravijn in zou storten en stilviel. Er werd gerookt, gerocheld, geroepen, luide tsjing tsjang muziek gespeeld, tegen mij gezweet en geslapen, in mijn rug geduwd en veel te snel gereden door de bochtige modderwegen.
Om 15u waren we op de plaats waar we om 11u moesten gepasseerd zijn en sloeg het noodlot toe: motor totaal kapot. Er was nergens een toilet zogezegd dus gingen we ons water lozen achter een hutje op een hoop afval, terwijl mannen schaamteloos het hoekje omkwamen en ons aanstaarden. Ik was echt gedegouteerd. Tijdens het wachten werd Mies zenuwachtiger (logisch) bij ieder glas rijstwijn dat de driver dronk en bij ieder passerend uur dat verstreek. Wij probeerden de tijd te doden met raadsels en spellekes. Toen om 20u het missende stuk van de motor aankwam en onze driver zich al had lam gezopen met rijstwijn, werd de motor gerepareerd, en zouden ze om 21u vertrekken via dezelfde dodelijke wegen, met een dronken chauffeur, een onbetrouwbare bus in het donker. Wij samen met nog een koppel weigerden op deze bus te stappen en sliepen in het dorp, waar we dan ook de openingsmatch van de world cup konden zien, terwijl we de andere met bange gezichten, 1 meisje al huilend, zagen vertrekken. Goede beslissing achteraf gezien, want de bus moest na 20minuten stoppen voor een landslide, en iedereen moest op de bus slapen.
De volgende dag spendeerden we op stoelekes aan de kant van de weg, elke passerende bus tegenhoudend. Pas om 14u konden we dan op opnieuw een overbeladen, veel te snelle en uiteenvallende bus springen richting Chau Lao. We konden de rest niet verwittigen dat we dus al 2 dagen te laat waren.
Uiteindelijk hadden we er 4 dagen over gedaan om tot in Sapa te geraken, en waren de anderen superongerust, de politie bijna verwittigd en bang dat er iets gebeurd was aangezien ze de staat van de wegen ook hadden ondervonden. Opluchting alom toen we elkaar veilig en wel zagen dus.
SAPA
We bleven enkele dagen in Sapa, een bergdorpje in Noord Vietnam waar de vrouwen van de bergvolkeren hun traditionele waren proberen aan de man te brengen. We huurden brommerkes en reden langs de prachtige rijstterassen. Ik viel in een modderspoor, en haalde mijn knie open tegen een steen. Achteraf zagen we locals afstappen op die plaats. Ben dan teruggereden, op de weg mijn knie proberen afwassen onder een waterval waar ik ook bijna viel, dan naar het dorp, heb mijn knie gewassen (keihard schuren met washandje en zeep: korte pijn), stuk overhangend vel afgeknipt en verband rond gedaan. De volgende dagen kon ik mijn been niet buigen en moest ik als een klein kindje de trappen op en af met 2 voeten per trede en mijn knieschijf zelf was redelijk gekneusd. We hebben dan nog in het dorp rondgekeken en zijn met een nachtbus (gelukkig met platte zetels zodat ik mijn been kon strekken) naar Hanoi vertrokken.
HANOI
Na deze eerste nachtbus ervaring waren we minder enthousiast om met nog andere nachtbussen te reizen. We kwamen aan om 4u a.m. in Hanoi in the middle of nowhere. We regelden een taxi, en wachtten tot 8u smorgens aan de ingang van een backpackers. Nadat we een guesthouse gevonden hadden legden we ons enkele uren af, namen een doucheke en gingen de stad in op verkenning. Na enkele weken in de bergen vertoefd te hebben ver weg van alle verkeersdrukte, was Hanoi echt een verschrikking voor het menselijk oor, met het eeuwigdurende, constante getoeter. Ook moet je oppassen voor je welzijn, als je een weg probeert te banen tussen de brommers om over te steken: altijd traag blijven doorwandelen, nooit stoppen of versnellen, of ze zitten op je. Ik werd gek van het getoeter, en op een plaats al vrij ver uit het centrum telde ik maximaal 4 seconden tussen 2 toeters in.
Die dag gingen we naar een poppentheater op het water, met een bandje aan de kant, heel kleurrijke poppen die belachelijke dansjes deden. Ik vond het heel vreemd eerst allemaal, maar uiteindelijk heb ik er echt van genoten en vond ik de vreemde humor wel nog zalig. De rest van de dag hobbelden we een beetje rond in het stadscentrum en vonden een zalig restaurantje. In Hanoi lijkt het of iedere straat z`n specialiteit heeft: er was de schoenenstraat, de ritsen en knoppen, de handtassen, de brillen, de kleedjes, de schilderijen,... straat. Verder deden we niet veel die dag en gingen vrij vroeg terug naar het guesthouse, waar we de voetbal konden volgen.
De volgende dag trokken Lien, Nancy en ik naar het volkerenmuseum, waar alle traditionele kledij, gebruiksvoorwerpen, huizen, enz werden uitgelegd van de honderden verschillende `hill tribes`. Heel kleurrijk en cool allemaal. De rest van de dag vooral uit de zon proberen blijven, stadswandeling door het oude centrum, vele souvenirswinkeltjes uitchecken en lekker eten.
HALONG BAY
Vrijdag dan vertrokken we voor een driedaagse naar Halong Bay, georganiseerde reis want op andere manier lukt het niet echt. We vertrokken met de bus, moesten veel wachten en daarna mochten we op ons cruiseschip, waar we een nacht zouden slapen. We bezochten een grot, gingen kajakken tussen de limestone kliffen, sprongen van het dek van de boot in het water en kregen te eten. Hoogtepunt van de dag: Karaoke party in de boot met allemaal verblindende discolichten, heel Aziatisch allemaal!! Toen we wouden gaan slapen kwam de crew in onze kamer zeggen dat we moesten gaan dansen, maar een feestje voor 4 man met djingel djangel zagen we niet zitten, hoewel die mensen wel heel grappig waren.
De dag daarop meerden we aan op Cat Ba island, een eiland tussen de kliffen. We deden een trekking tot de top van een berg (mijn knie was nog steeds niet heel buigzaam dus was soms wa lastig), en gingen daarna naar het strand een zwemmeke placeren in de zee. Daar moesten we natuurlijk op de foto met een vrouw, terwijl de fotografen met hun kleren tot hun middel in de zee stonden. Een hoop mannen van middelbare leeftijd hadden de tijd van hun leven terwijl ze tegen de golven in probeerden te zwemmen. De dag daarop konden we dan op de boot nog genieten van meer kliffen en mooie uitzichten, liggend op het bovendek. Daarna een busrit terug naar Hanoi, om dan snel een nieuwe nachtbus op te stappen naar Hue.
HUE EN HOI AN
Een lange, vermoeiende rit en 12 uur later kwamen we aan in Hue, waar we opnieuw eerst een paar uur moesten uitrusten alvorens iets te kunnen uitsteken. In Hue zijn we de citadel gaan bezoeken, het vroegere paleis en de tuinen en compartementen errond. Het was heel warm dus we sjokten traagjes rond in de tuinen, waarna we onszelf trakteerden op een snack en een drankje. Veel meer hebben we daar niet uitgespookt en de volgende ochtend vroeg vertrokken we naar Hoi An. In Hoi An kwam de shop addict in iedereen naar boven (hoewel ik dat normaal gezien totaal niet ben): kleedjes, oorbellekes, schoenen, vanalles, en alles op maat gemaakt! Daar hebben we dus vooral geld opgedaan, maar heb geen spijt van welke aankoop ook! We hadden ook een klein binnenzwembadje in ons guesthouse, en konden de koelte ervan wel zeker gebruiken! (heb dan voor de gelegendheid ook een nieuwe bikini laten maken). Rondhangen in het centrum, enkele dingen bezoeken, naar de voetbal kijken, terrasjes doen waren onze main activities. Daarna alweer de nachtbus op richting Nha Trang aan de zee.
NHA TRANG en HO CHI MINH CITY
In Nha Trang huurden we nog eens brommerkes, om een tempel te bezoeken, het aquarium, de kust af te rijden, de ronde vissersbootjes bezichtigen, en zwemmen natuurlijk. Na 2 dagen, opnieuw nachtbus op: Laatste stop in Vietnam: Saigon. Het eerste wat we daar ontdekten was een bakkerij, heel goedkoop en lekkere snacks, net naast ons hostel. Daar planden we onze dagen in Ho Chi Mich City.
We deden een stadswandeling die dag naar het paleis en het war remnants museum, een tempel en door parkjes. Opnieuw was het verkeer moordend en zagen we een klein accidentje, enkel blikschade aan een taxi, politie komt er niet aan te pas: het was de taxi zijn schuld dus den brommer reed gewoon door, na zijn zijspiegel van de straat opgeraapt te hebben. De volgende dag bezochten we de Cu Chi tunnels, loopgraven uitgestrekt over 160 vierkante km. Maf hoe alles zich onder de grond afspeelde, hoe goed de Viet Cong de vijand kon misleiden, welke ingewikkelde maar toch simpele systemen ze gebruikten om hun positie niet te verraden. We zagen een propaganda video tegen Amerika, tanks, verschillende traps met pinnen, puntige bamboestokken of andere methoden om de vijand een zeer pijnlijke dood in te jagen. We mochten even in de lopgraven, pikdonker, superklein, en daar leefden deze mensen dus. De dag daarop bezochten we het war remnants museum, waar foto`s van tijdens de oorlog waren uitgestald, alsook de gevolgen: nog steeds worden veel kindjes gehandicapt of misvormd geboren door alle chemicalieen die daar in de lucht werden gespoten. Toen we in Thailand arriveerden merkte ik ook plots dat ik al lang geen muggenbeten meer had gehad, door alle DDT gedood in Vietnam... Het was heel confronterend, alle foto`s van vluchtende mensen, neergeschoten kinderen, legermannen in hun schuilplaatsen, alle soorten machinerie die ze gebruikten om de vijand af te slachten. Vreselijk. Na dit bezoek was het tijd om nog eens een luchthaven op te zoeken en richting Bangkok te vertrekken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
