CAMBODIA

PHNOM PENH

Toen we 27/4 savonds aankwamen in Phnom Penh kregen we direct een staaltje te zien van het tuk-tuk traffic daar. Met 4 man en al onze rugzakken kropen we op een aanhangwagentje achter een brommerke, waar 4 plaatsen voorzien waren. Spookrijden, 3 lanen eenrichtingsverkeer (bij ons een autostrade) oversteken terwijl er 100-en brommerkes op ons kwamen afgestoven, in putten en op het voetpad rijden, het was allemaal de normaalste zaak van de wereld.
Ik hield onmiddellijk van deze overdrukke crazy stad. We zochten een hostel aan de vroegere lakeside (die nu wordt dichtgegooid om er appartementsgebouwen en dergelijke neer te zetten om zwart geld wit te wassen), en aten een goe aziatisch gerechtje.

Die nacht al was het muizenkoor ons luid in slaap aan het zingen en ik had het gevoel dat er ook wel ratten tussen zaten. Slecht geslapen dus.

KILLING FIELDS EN S21

Onze eerste volledige dag in Cambodja werd meteen een drukke dag.
We huurden een tuk-tuk voor de hele dag en reden naar de killing fields...
De geschiedenis (recent dan nog wel) van Cambodja is er 1 van terreur en geweld. Tot 30 jaar geleden werden er mensen afgeslacht alsof het een race was. Pol Pot, de grote bedenker van deze verschrikking, zorgde ervoor dat bijna het gehele volk werd opgesloten in S21, een vroegere school, kinderen en alles, want hele gezinnen moesten werden uitgemoord zodat later de kinderen geen wraak zouden plegen. Ondertussen heb ik het boek 1984 gelezen, en het lijkt erop alsof deze policy werd nageleefd, mensen moesten comrad zeggen, mochten geen greintje intelligentie tonen, enz..
In deze gevangenis werden ze gemarteld en met 100-en in eenzelfde cel opgesloten. Tijdens de martelingen geldden enkele (30) regels:
geen geluid maken: huilen of krijsen tijdens martelingen waren 30 extra stokslagen en 10 elektrische schokken, nooit genade vragen, een verkeerd antwoord was extra torture enzovoort enzoverder...
In deze gevangenis die nu is omgebouwd tot een museum waren de bewakers ook gewone burgers die de bevelen opvolgden om zelf toch maar in leven te kunnen blijven.
Overal hingen foto`s van de gevangenen, voor hun executie. Heel rare uitdrukkingen op hun uitgemergelde gezichten, alsof ze blij waren dat hun doodsuur eraan kwam. Foto`s van gemartelde kindjes, schedels en beenderen, de cellen, foto`s van de martelingen, enzoverder, maakten me compleet misselijk.

Toen de mensen dan geexecuteerd werden, werden ze gedeporteerd naar de killing fields, waar alle lijken in massagraven werden gedumpt.
Duch, 1 van de kopmannen van het Pol Pot regime, was verantwoordelijk voor het vermoorden van kindjes en babies, en vond er niets beters op dan ze bij hun voetjes te pakken en dan met hun hoofdje tegen een boom te slaan, waarna ze in 1 van de massagraven werden gegooid. Het proces tegen hem loopt nu nog steeds.
Aan deze boom lagen ook beenderen en tanden, er waren kleren te zien van de geexecuteerden, en in een toren lagen rijen en rijen met schedels, waarin allerlei scheuren en gaten te zien waren. Want dit was ook hun methode: om kogels uit te sparen, werden de mensen gedood met behulp van metalen staven, bamboestokken, bijlen en andere om hun kop in te slaan. Ondertussen knalde er luide muziek uit een megafoon om het geklaag en gehuil van de wachtende doden niet te moeten horen.
Eens de lijken in de massagraven waren geplaatst (vrouwen werden natuurlijk ook verkracht), werd er een chemisch goedje vol zuren over hen gegooid, om degene die nog niet dood waren echt te doden en om sporen uit te wissen.
Overal waren de putten nog zichtbaar van de graven, wapens waren uitgestald, foto`s van de kopmannen hingen aan de muren, en ik werd echt slecht van da allemaal te zien en te horen.
Het is echt nog steeds duidelijk dat het land gebukt gaat onder zijn recente geschiedenis, er zijn niet veel oude mensen te zien in Cambodja, en als er zijn denk je onmiddellijk dat het wel verplichte werkers van de Rode Khmer waren of zo, of boeren die zichzelf toch goed beschermd konden houden.
Aan de uitgang stonden dan ook mensen die slachtoffer waren van landmijnen te bedelen.
We waren allemaal heel stil toen we terug richting de stad reden.

We zijn die dag nog naar de Russische markt gegaan, een coole markt met allemaal heel kleine steegjes waar je direct je weg kan verliezen, maar ik was niet in de mood en al snel waren we terug in het hostel.

KONINKLIJK PALEIS EN BINNENSTAD

De tweede dag bezochten we het paleis en nationaal museum met onder andere de pagode met de 2000 zilveren tegels van elk 1 kilo, verschillende gouden tempels, mooie tuinen, vele stoepa`s (kleine kegelvormige bouwsels waar ze relikwieen van de doden in bewaren), vele duizenden boeddha`s in goud, smaragd, zilver, hout, koper, enz...
De weelde en rijkdom die zich daarin verschool is volgens mij meer dan genoeg om heel de bevolking 5 jaar lang te voeden en onderdak te geven. Aan de andere kant kwamen de Cambodjanen hier bidden, wat ze doen door hun handen opeen te houden terwijl ze knielen, en dan 3 keer hun handen tegen de grond te drukken. Daarna doen ze een offer aan Boeddha. Sommige zag ik bij elke Boeddha (en dat zijn er veel!) geld offeren, terwijl ze zelf niets hebben om van te leven. Hun geloof is hun dus blijkbaar zeer dierbaar.

Daarna liepen we een beetje rond op de kade en in de binnenstad, genietend van de goedkope cocktails en het lekkere eten en de gezellige sfeer en cafeekes. We bezochten nog een andere markt maar daar moesten we wegvluchten van de stank, zo verschrikkelijk da da was! Lien was heel snel weg want die begon al te kokhalzen.
Dus dan nog maar wa rondkeuvelen.

MASSAGE EN AVONDMARKT

De volgende dag gingen we de heuvel Phnom Wat bezoeken met de tempel erbovenop waarnaar de stad is genoemd. Er liepen olifanten rond de heuvel met toeristen op hun rug, het park zat vol met aapjes die nog niet tot onze knieen kwamen maar ons toch schrik konden aanjagen, en in de tempel alweer een grote boeddha, opveral goud en versieringen.

Rond 5u in de namiddag hadden we een massage geboekt, en ervoor liepen we op 1 van de grote boulevards, die gebruikt wordt als tuin en speelterrein van de lokale bevolking: mensen waren aan het badmintonnen, aan het babbelen, kindjes met nen bal aan het spelen, en zelfs een pump up dansles werd gegeven, met grote boxen en alles erbij, een man in strakke broek en dan 12 vrouwen van middelbare leeftijd zijn pasjes aan het nadoen. Supergrappig, en wel zalig eigenlijk dat iedereen samen buitenkomt en activiteiten doet op de boulevards.

Toen was het tijd voor onze massage. We mochten alle 4 tegelijkertijd binnen, moesten een blauw verplegerachtig pakje aandoen en ons op een massagebed leggen. Het was niet zomaar een massage, maar een seeing hands massage, gegeven door blinden. Op deze manier worden deze mensen geholpen (hoop ik), en de massage was zonder twijfel ongelooflijk goed, mijn blinde masseuse verdiende een goeie tip!

Na een uur volledig relaxen gingen we naar de gezellige avondmarkt, waar we aan een kraampje eten bestelden, en ons dan samen met iedereen op de matjes in het midden op de grond zetten. Ik wist niet wat ik allemaal had gekozen, en achteraf bleek dat ik onder andere een eike met een embryo erin had opgegeten. Ik dacht al dat er iets krokant in da eike zat. Erg van mezelf, maar het was wel lekker mnoet ik toegeven.
Er werd ook een playback show opgevoerd, typisch heel melodramatisch met man en vrouw en slechte muziek (de aziatische muziek kan met niet echt boeien). We liepen nog een beetje rond tussen de kraampjes en de ongelooflijke drukte en gingen huiswaarts voor onze laatste nacht in Phnom Penh.

KAMPOT, BROMMERKES EN BOKOR

De volgende ochtend namen we voor het eerst de bus in Cambodja...
heel kitscherig en heel de tijd luide cambodjaanse karaoke videos op de tv. Om zot te worden!
Het erge is: die muziek kan je niet afblokken, aan die hoge schelle tonen word je niet gewend.
Neem er nog het niet aflatende getoeter bij als ze iemand willen inhalen of gewoon zomaar, omdat het een gewoonte is, en de vele putten in de weg, en je kan je er een voorstelling bij maken hoe het was. Nochtans, bij iedere rit wanneer we dachten dat het niet erger kon, kon het nog erger, en ik hoop dat vorige week het maximum afzien tijdens een busrit is bereikt, denk het wel, en daarover later meer.

Nadat we ons hadden geinstalleerd in ons guesthouse, huurden we brommerkes voor die dag. Echt zaaaaalige omgeving, door de rijstvelden, de echte countryside van Cambodja, tussen de hutjes door, en naar een peperplantage die we bezocht hebben (blijkbaar is Kampotpeper 1 van de beste die er zijn), en naar het strand in Kep, op 25 km van Kampot. Bij valavond reden we dan terug terwijl er een prachtige zonsondergang te zien was, en waarna iedereen zijn gebruikelijke vuurtjes aanstak voor hun hutjes, en 1000en insecten in mijn ogen, neus en mond vlogen. Rook en beesten in mijn ogen maakten het dan ook moeilijk om terug te rijden, maar we zijn er veilig geraakt (behalve Barbara dan die haar been tegen de uitlaat had gehouden en nu een brandplek heeft).
Heerlijk gegeten en alweer goeie cocktails gedronken en in de immer aflatende hitte in ons bedje gekropen!

Bokor dan was een daguitstap via de jungle. Nancy en Lien waren ziek dus bleven thuis. We vertrokken met een truck een eindje een berg op, en dan werden we gedropt samen met een ranger met zwaar geweer om eventuele tijgers af te schudden. We begonnen aan een 3uur durende tocht steil steil omhoog door de jungle. We moesten ons optrekken aan stammen en planten omdat het anders te steil was. De hitte was bijna ondraaglijk en dus zweetten we dat het niet normaal meer was. Het was echt een zware tocht omhoog, maar volledig de moeite waard.
We kwamen boven, kropen weer vanachter in de laadbak van een truck, en reden verder richting Bokor, een vroegere Franse vakantiestad op de top van een berg. Toen we daar in die laadbak zaten begon het plots te gieten dant gene naam had! Ik smeet algauw mijn camera naar binnen door de ruit, maar genoot van de welkome verfrissing, die even later een beetje te fris werd.
Bokor zelf was een spookstad. Een begin 20ste eeuwse vakantiestad, volledig vernield en beschoten door de Khmer Rouge. Op de top stond een casino, waaraan je nog kon zien hoe prachtig het ooit moet geweest zijn, met overal kogelgaten in de muren, graffiti op de muren en afgebrokkelde vloeren, muren, trappen,...
Het uitzicht van de stad was fenomenaal. We zaten op serieuze hoogte en hadden een uitzicht over de hele vlakte, een ongelooflijke vallei met palmbomen begroeid. Later kwamen de wolken weer opduiken en dacht ik aan `The gods must be crazy`, dat dat wel eens het einde van de wereld kon zijn om zijn fleske coca cola in te gooien. Supercool, een wolkendek onder u zien, terwijl de afgrond megasteil naar beneden is.
Na dit bezoekje mochten we terug in de jungle, deze keer naar beneden. Onze ranger stonk naar de drank, giechelde heel de tijd, viel samen met ons omver, haalde zijn geweer van zijn rug maar was gelukkig nog genoeg bij zijn verstand om het niet te gebruiken.

PHNOM PENH VISA

De volgende dag keerden we weer met de bus naar Phnom Penh, regelden ons visum voor Laos en chillden vooral een beetje in het hostel en omstreken.

BATTAMBANG

Battambang is de 2e grootste stad van Cambodja, maar is nog steeds niet groter dan een dorp in Belgie, maar er is een hele hoop te doen!
We gingen mee met de bamboetrein, een soort bamboeplatform op wielen op treinrails, die ge(de)monteerd kan worden las er een wagonnetje uit de andere richting komt.
Daarna zagen we `flying foxes`, een vleermuizensoort die in de bomen leeft, en nog een hele hoop tempels die konden bereikt worden via een nog grotere hoop trappen.Ook bezochten we de grotten waar de Khmer Rouge een heel aantal lichamen naar beneden in gooide, en waar nu Boeddhas te vinden zijn om te bidden voor de verloren zielen.
Die dag was Tom onze sympathieke tuk tuk driver die ons heel de tijd informatie verschafte.

TOCHTJE NAAR SIEM REAP

Vanuit Battambang namen we de boot naar Siem Reap, waar Angkor op ons lag te wachten. Het was een kleine houten boot en na enkele uren begon alles zeer te doen. Maar de tocht was prachtig. Over de Mekong vaarden we via hutjes, en drijvende dorpen, die als platform samengebonden bamboepalen gebruikten, en bij hoogtij na de moesson naar zijriviertjes trekken met hun drijvende hutjes. De Mekong is hier ook levensnoodzakelijk: het is de wasplaats, toilet, badkamer, keuken, allemaal in 1. De mensen waren weer ongelooflijk vriendelijk: vooral de kindjes lachen en zwaaien en showkes doen in het water als je voorbij vaart. Superzalig gevoel geeft da, ook al ben je nog steeds `den toerist`.
Na een vermoeiende rit van 7uur varen kwamen we dan aan in Siem Reap, waar de `tuk tuk tsjiep tsjiep (cheap cheap)`, al van ver te horen was. Recht naar het hostel, waar een superzalige bar en restaurant aan was verbonden.

ANGKOR

5u opstaan. Zonsopgang mogen aanschouwen boven de bassins voor de tempel Angkor Wat. Gelukkig niet al teveel toeristen, maar een hete en vermoeiende dag tegemoet.

Ankor Wat:
fenomenaal gebouw, zo symmetrisch en perfect gebouwd. Ongelooflijk, zeker als ik eraan dacht dat ooit de tijgers en apen hier de plak zwaaiden. Supergedetailleerd en verfijnd en perfect beeldhouwwerk, 10000keer hetzelfde figuurke, en elke keer met dezelfde perfectie en symmetrie. Zotte dinges! We konden er op het gemakske rondlopen, aangezien er echt niet veel volk was, en genieten van de tuinen en de gebouwen errond.

Ankor Thom en Bayon:
De tweede grote tempel in Angkor, waar op een platform in de hoogte ooit 2000 Boeddha gezichten in alle windstreken over de jungle uitkeken en waakten, telkens met een andere gezichtsuitdrukking. Metersbrede zuilen hadden aan elke zijde zo`n verweerd boeddhagezicht. Supermystieke plaats, met eronder nog gangen en tempels. Hierrond waren nog tuinen en het paleis en andere bouwwerken en vooral trappen trappen trappen.

Angkor Phnom:
HEt beeld van Angkor: de tempel waar de jungle strijdt met gebouwen, waar de wortels van de bomen de muren en stenen opzij duwen en prachtige en zotte verschijningen toveren. Jungle en tempels door en in elkaar. Superzalig! Dit is de enige tempel waarbij geen conservatiewerken worden uitgevoerd, en waardoor het zo zot is verweven met de jungle. Bij uitstek mijn (en waarschijnlijk velen) favoriet!

Voor de rest zagen we nog een hoop tempels, piramiden, tuinen, meer tempels, telkens van verschillende tijden en koninkrijken.

KRATIE

Na Siem Reap zijn we gaan uitrusten in Kratie, waar we Mies en Jeroen ontmoetten, waar we uiteindelijk ook een maand mee hebben samen gereisd.
De eerste avond in Kratie was er een festival aan de gang, met de nationale tv, duizenden kraampjes waar potten en pannen en ander huishoudgerief te winnen waren, een ubergevaarlijke, dodelijke paardenmolen (al klinkt dat heel contrasterend), en een band op een podium, maar in onze omgeving waren wij de attractie alleszins.
We hebben nog eens brommerkes gehuurd en alweer door de coutryside gereden, de laatste zoetwaterdolfijnen bij zonsondergang vanop een grote afstand gezien in de Mekong (op een plaats voor conservatie van de dolfijnenpopulatie dus geheel verantwoord hoop ik), ne man in een kokospalm zien klimmen en in het hostel pintjes gedronken.

Na Kratie vertrokken we dan naar Laos.

Toen we net in het laatste dorpje voor de grens waren, zagen we nog een erg accident.
We zagen 2 mensen op de grond liggen, onbeweeglijk, hun brommer iets ervoor onder de voorbumper van een 4x4 lexus. Plots reed deze even naar achter, om de brommer vanonder zijn bumper te krijgen, toen dat niet lukte begon dien auto gewoon vol gas te rijden richting de markt, waar het vol liep met mensen. Supergevaarlijk, ne gek ongelooflijk, met die brommer onder de bumper tegen de asfalt aan het schuren vluchtmisdrijf aan `t plegen. We waren direct aan`t trillen van da te zien en de kwaadheid die ik voelde. Ondertussen lagen die mensen nog steeds op straat, mensen liepen ernaartoe om te helpen, maar onze busdriver reed verder. Ik hoop dat ze die kerel te pakken hebben gekregen...